سه سناریو اصلی محتمل صنعت هوانوردی بعد از آزاد سازی

-         سناریو1: آزاد سازی  باعث افزایش تقاضا در فرودگاههای بزرگ کشور و نیاز به افزایش ظرفیت در آنها خواهد گردید.

با توجه به تغییر در شبکه پروازی کشور و تمایل شرکتهای هواپیمایی بر تمرکز بر مسیرهای پر تقاضا و سودآور که غالبا یک سوی آن یکی از فرودگاههای بزرگ کشور می باشد، احتمالا این فرودگاهها با افزایش تقاضا برای استفاده از زیرساختهای فرودگاهی مانند پارکینگ، خدمات ناوبری هوایی، خدمات هندلینگ و غیره مواجه خواهند شد و برای تامین آن باید ظرفیت های خود را افزایش دهند.

 

 انتخاب این سناریو به وضوح  مزایای اقتصادی زیادی را برای فرودگاههای بزرگ محتمل می داند که بعد از آزاد سازی صنعت هواپیمایی ایران، تقاضا جهت استفاده از زیر ساختهای فرودگاهی بسیار بالا خواهد رفت و نیاز به افزایش ظرفیتهای فرودگاهی مانند باند پرواز، مسیرهای خزش، ظرفیت ترمینالها، تجهیزات و تسهیلات ترمینالی، تسهیلات فرودگاهی و غیره افزایش می باشد که در صورت برنامه ریزی مناسب و به موقع  نه تنها باعث افزایش درآمدهای فرودگاهی مرتبط می گردد بلکه امکان استفاده بهره ور تر از منابع و امکانات فرودگاهی را نیز فراهم می سازد. در این بین  فرصت پیش روی شرکتهای هواپیمایی می تواند اتحاد با فرودگاهها و شریک شدن با فرودگاههای بزرگ در تامین مالی پروژه های توسعه ای  به منظور امکان سهیم شدن در سودهای بالای فرودگاهها بعد از آزاد سازی باشد.

-         سناریو 2 : آزاد سازی حمل و نقل هوایی  باعث ایجاد شرکتهای هواپیمایی کم هزینه و یا لوکس در ایران خواهد گردید.

با توجه به تنظیم بازار حمل و نقل هوایی بر اساس عرضه و تقاضا و حذف قیمت گذاری تکلیفی برای شرکتهای هواپیمایی، به احتمال بالا بعضی از شرکتهای هواپیمایی در تدوین برنامه های بازرگانیشان بر بعضی از مشتریان و مسافرین هدف متمرکز خواهند شد که می تواند بعضی از شرکتهای هواپیمایی را جهت جابجایی مسافرینی که توانایی کمتر و یا نیاز کمتری به ارائه خدمات خاص برای پروازشان دارند را ترغیب به تشکیل شرکتهای هواپیمایی کم هزینه نماید. این در حالیست که با توجه به رشد اقتصادی کشور در سالهای آتی و ایجاد فاصله طبقاتی زیاد در کشور و نیاز برخی از هموطنان به خدمات بیشتر، بعضی از شرکتهای هواپیمایی در ایران اقدام به شرکتهای هواپیمایی با ارائه سرویهای کامل و تجملاتی نماید.

-         سناریو 3: آزاد سازی حمل و نقل هوایی باعث کاهش بسترهای مستعد فساد در نهاد های حاکمیتی موثر بر حمل و نقل هوایی مانند سازمان هواپیمایی کشوری خواهد گردید.

نحوه توزیع شبکه پروازی موجود در کشور اگرچه  بر اساس یک سیستم خاصی به منظور تعادل در تقسیم مسیرهای سود ده و کمتر سود ده بین شرکتهای هواپیمایی است، اما چنین سیستمی ماهیتاً مستعد ایجاد فساد، تبعیض و تضییع حقوق شرکت های هواپیمایی و به تبع آن مسافران است و شرکت های بزرگتر با برخورداری از قدرت و ارتباطات روابط بیشتر و عمیقتری برای تصاحب مسیرهای پر سود ده خواهند داشت  که این موضوع می تواند از مصادیق ایجاد بستر فساد در این صنعت باشد. و نشان دهنده میزان تاثیرات و فشارهای نامناسب کنونی بر صنعت هواپیمایی  و نیاز روز افزون این صنعت به تسهیل فضای کسب و کار می باشد.